Angst is de belangrijkste oorzaak dat we niet doen wat we ten diepste willen. We zijn bang om niet goed genoeg te zijn, om alleen achter te blijven en/of we vrezen het onbekende…
Dus wat doen we?
We gaan keihard ons best doen en denken soms zelfs perfect te moeten zijn om goed genoeg gevonden te worden. We passen ons aan, om maar niemand voor het hoofd te stoten. We willen alles weten, snappen en begrijpen voordat we iets doen, want: ‘stel je voor dat het fout gaat.’ (Of soms zelfs: ‘stel dat het me lukt’…)
Maar, hé, je hoeft niet perfect te zijn, het mag ook mislukken. Niet iedereen hoeft je vriend te zijn; het zou helpen als je bereid bent om afgewezen te worden, als je daarmee dichterbij jezelf blijft. En hoe zou het zijn om te kiezen voor nieuwsgierigheid, voor het grote ‘niet-weten’ en te gaan ontdekken hoe jij kunt leren, kunt groeien en kunt ontwikkelen?
Vijf waarheden over angst
1. Iedereen kent angsten.
2. Je zult altijd angsten tegenkomen, zolang jij blijft groeien als mens.
3. De enige manier om van angst af te komen, is in actie komen en doen wat je verlangt.
4. Je zult eerst moeten handelen voor je je beter voelt. Andersom kan niet. Daadwerkelijk doen wat je spannend vindt, is minder verlammend dan de route die eraan voorafgaat.
5. Door de angst heen breken levert altijd iets positievers op dan erin blijven hangen. Je leven niet meer laten bepalen door angsten, geeft zelfwaardering, zelfvertrouwen en het brengt je dichterbij je verlangens. Als je wegrent voor je angsten, zul je in dezelfde situatie blijven zitten en zal er niets verbeteren.
Kijk je angst recht in de ogen,
het levert altijd een cadeautje op
Angst zal dus nooit uit je leven verdwijnen. Zolang jij blijft groeien en ontwikkelen, zul je altijd weer tegen nieuwe spannende momenten aanlopen. Maar, steeds als jij jouw angst recht in de ogen durft te kijken, je er niet voor wegloopt, je niet door angst laat belemmeren of de angst je keuzes en acties laat bepalen, krijg je iets dat zoveel waardevoller is: je leert om trouw te blijven aan jezelf, ook als het spannend is.
Over mijn eigen angst
Mijn leven lang ben ik bang geweest om mezelf te laten zien. Ik verstopte mezelf achter perfectionisme, wilde geen fouten te maken, met het idee dat mensen me dan wel goed genoeg zouden vinden. Vooral op het gebied van werk lag de lat altijd hoog, maar ging ik nauwelijks uitdagingen aan en bleef ik, tot tevredenheid van vele werkgevers (zij vonden mij goed genoeg). Ondanks dat ik wist dat ik meer kon en vooral ook heel graag meer wílde bijdragen, hield ik mezelf klein. Vele opleidingen volgenden, maar de stap om er daadwerkelijk iets mee te gaan doen bleef uit. Ik vond dat veel te spannend. Want, stel dat ik zou falen, wat een afgang zou dat zijn. Dus bleef ik doen wat ik deed en zitten waar ik zat; lekker veilig, maar stiekem zo verlammend en energievretend, in mijn comfortzone.
Ook wilde ik heel graag dat iedereen mij leuk vond en ik dus met iedereen door één deur kon. Ik vergat hierbij heel vaak wat ik zelf wilde en ging 'pleasend' door het leven, mezelf wegcijferend. Hierbij liet ik regelmatig over me heen lopen en durfde ik geen ‘nee’ te zeggen, want ‘straks blijf ik alleen over’ en dan? Dus deed ik maar wat me opgedragen werd en deed ik ‘normaal’, want dat is al gek genoeg.
Na jaren zo geleefd te hebben, ging dit echter steeds meer wringen. Ik zag hoe veel mensen om mij heen stoer hun eigen pad bewandelden en hoe ze groeiden als mens. Dat wilde ik ook. Het was echt de hoogste tijd om in het diepe te springen, maar ik vond het doodeng. Wie zit er nou op mijn advies en kennis te wachten? Wie ben ik om te denken dat ik anderen kan helpen? Daar zijn anderen toch veel beter in… Wat zullen anderen van me denken als ik het pad ga kiezen waarvan ik, diep vanbinnen, allang wist dat ik dolgraag die kant op wilde en er ook best wel goed in kon zijn? Na jaren twijfelen, me verschuilen achter nog maar een training of cursus, me vooral dus door mijn angsten laten tegenhouden, ben ik het toch gaan doen. Het heeft me tot hier gebracht en ik ben er nog niet, maar, guess what, ik leef nog… Sterker nog, ik leef meer dan ooit. Ik groei, ontwikkel, doe iets waar ik heel blij van word, pas eindelijk al mijn kennis toe, voel me krachtiger dan ooit en durf inmiddels prima te vertrouwen op mezelf en het proces. Ik vind mezelf zelfs stiekem best wel een beetje stoer. En ja, er zijn mensen die me niet begrijpen en mensen waarvan ik afscheid heb genomen, maar dat is oké, want er komen ook weer mensen voor in de plaats die veel beter passen bij mij, bij wie ik echt ben.
De angst de baas
De stap naar zichtbaarheid en gaan voor mijn eigen verlangens, is zeker niet over 1 nacht ijs gegaan. Maar ondanks hobbels, drempels en kuilen in de weg, kan ik het je van harte aanbevelen. Want aan de slag gaan met je grootste uitdagingen en gaan voor wat je echt zelf wilt, voelt goed, echt goed! Een bepaalde weerstand om weer iets aan te pakken wat me belemmert, voel ik ook nog regelmatig, maar het aangaan, het opruimen en er doorheen breken, maakt het leven altijd beter. Het ‘doen’ komt eerst, het ‘beter voelen’ altijd later. Mezelf niet langer verstoppen en klein maken geeft voldoening en waardering. Dat gun ik iedereen.
Angsten zullen er altijd zijn, maar de manier waarop jij ermee omgaat bepaalt de mate waarin het je weerhoudt om te doen waar je naar verlangt. Wil jij jouw angsten de baas te worden en nog beter je eigen koers bepalen, zodat jij kunt realiseren wat je ten diepste verlangt op alle gebieden van jouw leven: privé en zakelijk. Ik help je graag. We doen het samen, in verbinding, met liefde, warmte en desgewenst een arm om je heen.