Herinneringen blijven

Eerder deze maand was het 23 jaar geleden dat mijn moeder overleed. Ze werd 46 jaar.

Wanneer één van je ouders sterft, verandert er voorgoed iets. Ineens heb je geen vader of moeder meer en ziet de wereld er voor jou anders uit. Dingen worden nooit meer helemaal hetzelfde. Je rouwt om wat er geweest is en om wat er nooit meer zal zijn. Verlies hoort onlosmakelijk bij het leven. Iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken.

Het enige waar je invloed op hebt, is hoe je er zelf naar kijkt en hoe je het verlies, en ook degene die je kwijt bent geraakt, een plek geeft.

Ik heb allerlei dingen gedaan om mezelf op de rit te krijgen en te houden. Ik heb geprobeerd het verdriet weg te stoppen, ervoor weg te lopen... Dat hielp even, leek, maar zoals bij alle emoties, is er uiteindelijk geen weg omheen en hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om de bal (emoties) onder water te blijven drukken… Het moet eruit en het moet verwerkt worden.

Wat mij geholpen heeft om de pijn een plek geven, het verlies de ruimte geven, mezelf stevig neer te zetten en echt te helen, is het werk wat we doen. Ik licht er 1 ding uit; de (familie)opstellingen.

Opstellingenwerk kan een veilige ruimte bieden om het verlies van een ouder te verwerken. Door middel van representanten en symbolen krijg je inzicht in de dynamiek binnen je familie en de impact van het verlies op jou. Dit kan helend werken en je helpen om verder te gaan.

Trauma, verdriet, emotie, het moet altijd verwerkt worden, daar zorgt ‘het systeem’ voor. Je krijgt allerlei signalen van je lijf (lichamelijke klachten, ziekte of onrust) of je omgeving ('lastige' kinderen of steeds weer relatieproblemen), net zolang tot je er niet meer omheen kunt… En verwerk jij het niet zelf… Dan zadel je, in het ergste geval, de volgende generatie(s) op met onverwerkte emoties, die zij wel voelen, maar niet bij hen horen en dit kan ook weer zorgen voor allerlei moeilijkheden in hun leven.

Tijd heelt niet alle wonden, maar de acute pijn wordt met de tijd wel minder. Rouw is een heel erg individueel proces en er staat geen tijd voor. Verlies… Je kunt er niet omheen. Herkennen, Erkennen, Expressie aan geven en Loslaten maakt je HEEL.