Vanuit eigen pijn ben ik op zoek gegaan naar oplossingen.
Ik leerde de touwtjes weer meer en meer in eigen handen te nemen en daardoor werd mijn leven steeds fijner.
Als oudste dochter groeide ik op in een gezin waarin ik praktisch gezien niets tekortkwam. Mijn vader werkte hard om het gezin financieel te kunnen geven wat nodig was en zelfs meer dan dat. Mijn moeder regelde dat we op tijd overal kwamen, goed in de kleren zaten, verzorgd naar school gingen, gezond aten, het huis aan kant was en we opgroeien met een overvloed aan sociale contacten. In ons gezin voerden hard werken, niet zeuren maar doorgaan, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg en de zoektocht naar zekerheid de boventoon. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een hardwerkende doorzetter werd en ik kwaliteit hoog in het vaandel heb staan. Ik liet weinig aan toeval over, zeker niet omdat ik altijd een oog voor detail heb gehad. Je verstand gebruiken en rationele keuzes maken, is met de paplepel ingegoten. En samen met mijn grote verantwoordelijkheidsgevoel maakte het dat ik een soort ‘wandelend hoofd’ was.
Vroeg in mijn tienerjaren ontstonden er in de relatie met mijn ouders de nodige scheuren. Mijn overtuiging is dat iedereen zijn best deed en we deden wat we konden, maar dat we daarin niet altijd in elkaars behoeften konden voorzien. Dit zorgde voor botsingen. Nadat ik een huisje voor mezelf geregeld had, werd de band met mijn moeder beter. De afstand deed ons allebei goed en we konden weer de fijne en mooie dingen in elkaar gaan zien. Helaas overleed mijn moeder veel te jong; op 46-jarige leeftijd. Dit was binnen een jaar nadat ik het ouderlijk huis verlaten had. Ik was 20 jaar. Het voelde alsof iemand een stuk van mijn hart vertrapt had, maar ik ging bijna onverstoord door met leven. Ik wist niet dat, laat staan hoe, ik dit verlies moest verwerken, want van huis uit had ik veel geleerd, maar niet hoe ik om moest gaan met emoties en gevoelens.
Ondanks het verdriet maakte ik mijn opleiding zonder vertraging af. Ondertussen leerde ik Marcel kennen, ging ik met hem vrijwel direct samenwonen, kochten we binnen 1,5 jaar ons eigen huis en gaven we elkaar na 2 jaar het ja-woord. Tijdens deze periode liep ik een aantal keren goed vast. Mijn batterij was leeg. Toch bleef ik maar doorduwen en de lat hoog leggen, tot mijn lijf aangaf dat het echt genoeg was en ik in een diep dal terecht kwam. Veel slapen en gesprekken met een psycholoog hielpen me weer overeind, maar er veranderde in de basis weinig.
Onze kinderen hebben mijn leven in positieve zin volledig veranderd.
Op mijn 28e werd onze oudste geboren. Het moederschap heeft me heel erg veranderd. Daan was heerlijk vrolijk, makkelijk en gezond mannetje waar ik veel tijd mee door kon brengen. Ik snapte Daan vanaf het eerste moment volledig en ik genoot ontzettend van het moederschap, ondanks dat het me ook emotioneel ontzettend kwetsbaar maakte. Toen Daan bijna 3 jaar was, kwam Mees ons gezin compleet maken. Ik was natuurlijk ook dol op hem, maar Mees zorgde wel voor uitdagingen. Hij kwakkelde altijd met zijn gezondheid, sliep vaak slecht en ik begreep hem niet. Ik voelde me tekortschieten als (noodgedwongen) hardwerkende moeder. Ik deed werk waar geen uitdaging in zat en waar ik dus inhoudelijk niet blij van werd, maar was op dat moment financieel verantwoordelijk voor ons gezin. Na twee jaar werd het me te veel; de onderbroken nachten, de zorgen, mijn (zelfopgelegde) druk om veel ballen in de lucht te houden, qua werk niet doen waar ik blij van werd en daarbij een hoge lat, geen fouten willen en durven maken, stiekem nog steeds onverwerkt verdriet en veel dingen veel te series nemen. Ik viel weer in een, dit keer nog dieper, gat. Dit was voor mij het teken dat het nu echt anders moest en ik ging vanaf dat moment op zoek naar oplossingen, antwoorden op vele waarom-vragen, kortom naar mezelf. Ik deed dit echter in eerste instantie niet vóór mezelf, maar voor mijn kinderen, mijn gezin. Al snel besefte ik dat dit niet de juiste insteek was. Werken aan jezelf is tevens een cadeau aan je kinderen en zij hebben de toekomst, maar het werk start echt bij jezelf en daar plukken anderen automatisch ook de vruchten van...
Nadat ik voor de tweede keer was ingestort,
is mijn zoektocht naar een beter leven pas echt begonnen.
Deze zoektocht naar mezelf bracht me steeds een stukje verder en ondanks dat ik nog een aantal keer op het verkeerde pad zat, ben ik hier dankbaar voor, want niets is voor niets geweest en niets is ook meer zoals het eerst was. Ik heb heel veel verschillende banen gehad en steeds weer leerde ik naast nieuwe vaardigheden/vakgebieden ook dingen over mezelf en de mensen om mij heen. Daarbij durfde ik steeds beter de keuze voor mezelf te maken en te stoppen met activiteiten waar ik niet blij van werd. Ook ontdekte ik dat je vaak het meeste bij te dragen hebt op gebieden waar je zelf over mee kunt praten, omdat je vanuit eigen ervaring spreekt. Dit bracht mij, via ervaringsdeskundige als leerkracht en moeder van twee kinderen met dyslexie, weer terug bij mijn oorspronkelijke eerste studie (orthopedagogiek). Het brein van de mens blijft fascinerend, zowel als het gaat om leren, maar ook als het gaat om ervaringen en wat dat met mensen doet.
Ik zelf heb het ‘denken’ en ‘overleven’ nu grotendeels achter me gelaten en ik 'voel' of ik op de goede weg zit of niet. Uiteraard zal er altijd wat te leren blijven, dat is het leven, maar ik ontvang de lessen nu met open armen, durf me kwetsbaar op te stellen, mezelf te laten zien en te vertrouwen op mijn intuïtie. Het leven kan soms raar lopen, want had me rond mijn 25e gezegd dat ik nu hier zou staan en ik had je voor gek verklaard… Ik doe nu zoveel dingen die mijn vroegere zelf belachelijk, irrationeel of misschien wel zweverig zou hebben gevonden. Toch hebben die manieren ertoe bijgedragen dat ik weer plezier heb in mijn leven en mijn werk en ik uitdagingen, die er altijd zullen zijn, veel beter overzie en ontspannen tegemoet treed.
Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.
Heel graag maak ik samen met jou je levenspad fijner en de wereld mooier.
Mijn talent is gericht op het doelgericht ontwikkelen van diepe inzichten en het begrijpen van de betekenis achter de gebeurtenissen in het leven. Graag help ik jou om jouw bewustzijn in wie je bent en waarom je doet zoals je doet, ook te vergroten, zodat ook jij weer meer gaat schitteren in jouw leven. Ga je mee op ontdekkingsreis?
Wat anderen zeggen
"Dagmar weet snel een fijne sfeer te creëren en vertrouwen te winnen, waardoor je makkelijk de diepte in kunt. Ze kan ontzettend goed luisteren."
"Voor ons heeft Dagmar ontzettend haar best gedaan en ruim de tijd genomen om ons een stapje in de juiste richting te laten zetten."
"Dagmar kan op een begrijpelijke manier duidelijk maken wat er gezien mag worden. Ze is behulpzaam en betrokken.”